دانشکده حقوق شهید بهشتی

۱۳۸۹ فروردین ۲, دوشنبه

طنزيم خانواده!

سلام



ما اينجاييم تا شما هم باشين. ديگه همه رفتن سفر
و ديد و بازديد و...( واسه من تو غيره اشه)



نبينيم بچه ها سر نمي زننا؟!



مقاله هاي علمي من آمادست اما الان وقت كسبه علم
نيست،
به قول پسر خاله عيده ديگه، مگه
نه؟



2 شعر ديگه از خليل در «ادامه ي مطلب» اومده؛
اين شاعر واقعا بي نظيره. عنوان يكي
«طنزيم خانواده» (قابل توجه ملا لغتي ها، خود خليل تو شعر جواب سوالتون رو
داده!!!) كه شعري طنز براي به نقد كشيدن پسر ها و دختر هاست، خيلي به شرايط ما نمي
خوره!! ولي بانمك و لذت بخشه خوندنش.(البته طولانيه ، اما مطمئنم تا آخرش رو مي
خونين.  منتخب ابياتشم در زير هست.



همّه چی مون از روی خـود خــــواهیـه



تصــــــوّ راتمـــون همـش وا هیـــــــه



---------------------------------------------



یارو خودش هر کاری خـواسته
 کــرده



دنبـــال دختــــــر نجیب
می گـــــــرده



---------------------------------------------



یـه مــــو قه هـایی بـــا یــه ذرّه دقت



نقــــطه ی ضعفت میشه عین قــوّت



---------------------------------------------



یه نکته هم بگم که
یـــــــادت نـره





لیسانس خوبه ، ولی سـواد بهتره





شعر ديگه هم پاسخيه براي كسايي كه مي گن تو حال نبايد زندگي كرد و دائم به
آخرت و.. مي انديشند!! ( من خودمم از طرفداران اين نظر بودم كه آينده رو بايد در
نظر داشت) اما اين شعر هم نقدي به كسانيه كه شادي و شاد بودن رو خيلي دوست ندارن!
خيلي تو حال زندگي نمي كنن و عشق رو فراموش كردند. بيشتر اين شعر نقدي است و عنوان آن هست 
«كفر
مطلق»!



با منتخب بيته؛



مـارا مجال درک قلم نیست ، بی گمـان



بسیارمان  به ترک قلم  فکـر  می کنیم



پ.ن: سعي مي كنم رنگ بندي و فونت رو طوري
انتخاب كنم كه پستام از دست كسي در نره، اگه رنگ بندي و فونت اذيت مي كرد حتما
بگين.



پ.ن: خليل جوادي 4 شعر توقيف شده داره كه سال
86 اجازه ي چاپ نگرفت! يكي از اونها شعر «دعانويس» زيره. 2 تاي ديگه رو هم در
آينده خواهم گذاشت.






طنـــــــــــــــــــــــــزیم خانواده



..................***.................



هیچ میدونین چــرا طــــــلاق زیــــــاده؟



چـرا شُـله پیچــــای خـــــــــــانـــــواده؟



یــه  ریشتــر م کـــــــه زندگی بلــــرزه



همــون دقیــــقه پیــچ و مُهــره هــــرزه



بــاید یه جـــــــور باشه مُهره بـــــا پیـچ



وگـــــــرنــه کُـــلّ زندگیت میشـه هیـچ



خواستی اگه بـــــا
کــسی وصلت کنی



بـــــاید یــه کم
ســـایزشــو دقّـت کـنی



نگـــــــــــو درستش
میکنـم
 ســــه روزه



خـــــــــرابتـــرم میشـه دلت میســــوزه



زنت اگــــــه مثـل خـــودت نبــــــاشـــه



دو روز دیگه تـو خــــونه ی بــــابــــاشه



چـــرا میــخـوای رزومه شــو تغیــیر بـدی



نیـــومـــده بـــــه طفلـکی گیـــــر بـدی



جــــرا میخــوای نوششو نیشش کنی؟



مُهره ی نمــــره پنجـــو شیشش کنی؟



تو که خودت ســایـزتــــو داری از پـیش



برو پی مُهــــره ی نمـــــره ی شیــش



این کــــــــه میگم نمـــــره ی
اخلاقـیه



بقیـــــه ی چیزا هنـــــــوز بـــــــــاقـیـه



همّه چی مون از روی خـود خــــواهیـه



تصــــــوّ راتمـــون همـش وا هیـــــــه



از ته شـــوش بگیر برو تـــــــا جــــردن



 دروغ شــــــده عینهــــو آب خـــــوردن



رفیقمون تـــوی پی . اچ . دی  گیـــــره



میخـواد بــره  دی . اچ . پی  ام بگیــره  
--> d.h.p =
دختر حاجی پولدار



یارو خودش هر کاری خـواسته
 کــرده



دنبـــال دختــــــر نجیب
می گـــــــرده



میخواد مث هلـــــو رسیـده بـــــــاشه



آفتـــــاب و مهتاب ام ندیـده بـــــــاشه



درسته میدون مـــــــانـــــــــورش کمه



امـــــــــــــــا اونم مثــــل خــودت آدمه



شــایـد اونم کسی رو
دیده بـــــــاشه



یکی دو بــــار دلش
تپیــده بــــــاشــه



این چیــــــــزا بیــن آدمــــــــا ذاتـیـــه



اون کــــه اینــــارو نداره قــــــــــاطیـه



اینجا " تی "دو نقطه مون "طــا"شـده



قــافیه مـون یه خورده " اکفــا " شده ( پاسخ به عنوان «طنزيم خانواده»! )



یـه مــــو قه هـایی بـــا یــه ذرّه دقت



نقــــطه ی ضعفت میشه عین قــوّت



به خـاطـر یــه "طـــــــا " نمیگـزم لب



دوبــــــاره  مـیـرم  سـر اصل  مطلـب



دختــر  بیچـاره  کــه  شکل مـــاهــه



چیکــار کنـه کـه قلب تـو  سیـــاهـه؟



خـدا بـه اون هـر چی  قشنگی  داده



از نظــر تــــو  مــــایــه ی  فســــاده



بهش میگی از تـو خـونـه  جُم  نـخور



هــر چی بگـه  میگی  صـداتــو  بـبُر



تو خـونه اخم و  فُحش و  دادو بیــداد



تـــوی خیـابونم کـه  گشت  ارشـــاد



-------------------------------------



بـاید بری  کُلاتــــــو  قــــاضی کنی



یـه خورده  تمـرین ریــــــاضی کنی



دلت میخواد  تــــو هـر دقیـقه و رُب



هر چی میگی  اونم فقـط بگه خُب



امّا  مهمّه  خُب چـه جـــوری
باشه



از ته دل بــاشه  یــا زوری  بـــاشه



خُبای کوتاه و  کشــــــــیده  داریـم



خُبای بی حال و  لهیـــــــده
دارـیم



فـرق اینــــا  زمین تــا  آسمــــونـه



آدم بـــــاید  ایــن چیـزارو  بدونــــه



مثل دوتــــا ردیـف  تــوی  مثـنــوی



یه خُب باید بگی  یه خُب  بشنـوی



یه بیت خوب ، با دوتـا خُب قشنگه



یکی خُبش کـم بشه کار می لنگه



----------------------------------



تــــا پســــرا بهم نگفتن
چـــــرا



یه خورده هم برم سر
دختـــــرا



------------------------------



بعد چهــــار ســـــال پشت کنـکـور



قبول شدی یه جــــای دور بــــا زور



آخر سر گــــرفتی بـــــا هـنّ و هن



لیســـــــانــس درّه تپّـــه از رودهـن



نشستی خــونـه گل لگد می کنی



خـواستـگارای خــوبــو رد می کنی 



به خـــــــاطر اینکـه لیسـانس داری



بی خـودو بی جهت کلاس میذاری



چرا باید تو کـه
لیسانسه مــــونی؟



از رو کتــاب متنـو غلـــــط
بخـونی؟



یه نکته هم بگم که
یـــــــادت نـره



لیسانس خوبه ، ولی
سـواد بهتره



میگی فلانی کــه بـابــاش وزیــــره



روزی هزار دفـعه بـرات می میـــره



برای ســـرکــار که بـابــات عـوامـه



فکـرای اینـجوری خیــال خـــــامــه



آخه بابــا اونکه بـــابـــاش وزیــــره



مگه خُـله بیـــــاد تـــــــورو بگیــره



هرجـــا میری کلّی طلا بــاهـــاتـه



تمـــوم دغدغت النگـــــوهـــاتــــه



تــــــوی طــلا فــــروشیـا پلاسی



بــه این میگن آخــــر بی کلاسی



میخوای مث عروس قصّه ها شی



کلّ نداشته هــاتـو داشته بـاشی



هزار امیــــد و آرزو بــاهــــاتــــــه



اینــا امید نیست، عُقده هـــــاتــه



شوهر بیچاره کـه کـــــــارمنــــده



چـه میدونه قیمت بنــــــز چـنــده



فـرشای شوهرت کــه زیر پـــاتـه



بعض گلیم پـــــاره ی بـــابـــــاتـه



صبر اونم یـه دفعـه ای سر میــاد



صدای آژیـــــــــر خطـر در میـــاد



وقتی ببــینه زندگیش سیـــاهــه



چاره ی کـــــار توی دادگــــاهــه



 



 



 



 



«کفر مطلق»



 



این روزها که این همه کم فکر می کنیم



آیا به عشق و عاطفه هم فکر می کنیم؟



احســــاس را  معامله کـــردیم
بـــــا «غذا»
-------<( منظور شاعر همان خوراكه خودمونه)!



دیگـر فقط ، فقط به شکم فکر می کنیم



مـارا مجال درک قلم نیست ، بی گمـان



بسیارمان  به ترک قلم  فکـر  می کنیم



وقتی همه  برای پس از مرگ  زنده ایم



هستی گذاشته،به عدم فکر می کنیم



شادی کنیم ،  هیــزم خشک جهنمیم



از ترسمان به گریه و غم فکر می کنیم



افکار ما،به زعم شما،کفر
مطلق است



گاهی اگر به لحظه و دم
فکر می کنیم

۴ نظر:

داش علی گفت...

بابا عجب حالی داد هم خندیدیم هم به فکر رفتیم. نه ایول داش .

نازپری گفت...

حالا این که نوشتی یعنی چه؟

محمد.ن گفت...

مثه خودت قشنگ بود و پرمعنا
عالی بود...

فاطی گفت...

خیلی قشنگ بود من عاشق چیزاییم که مجوز نمیگیرن!!!!!!!!!!!!!!!!!!