آنچه گذشت

یک ترم حقوقی دیگر هم گذشت . و شاید برای بعضی ها مثل من چندان هم حقوقی نبود . گاه که به عقب نگاه می کنیم ، انگار از بالا به خودمان و دیگران می نگریم ، چیزها می بینیم در روی زمین ... آن وقت درباره شان قضاوت می کنیم . چه اندازه برایت مهم است که عادلانه قضاوت کنی ؟

یادم می آید پس از بهبودی نسبی ، ماه آغازین این ترم ، از سربالایی عجیبِ رسیدن به دانشکده با پای لنگان عبور می کردم و گاه ترانه ی climb را برای خودم می خواندم :

I can almost see it / that dream I am dreaming but / there is voice inside my head saying / you'll never reach it

به خط آخر که می رسیدم دلهره داشتم که کم کم خود را مقابل نمای زیبای دانشکده ی عدالت می یافتم . دوشنبه عصر که کلاس پرجمعیت و علاقه مند به درس مبانی حقوق اساسی استاد راسخ را دیدم ، با خودم گفتم حتماً خبری هست آنجا . کلاسی که یادمان می رفت پس از 2 ساعت مباحثه از آن خارج شویم و گاه ذهنمان می سوخت در اوج کلام او . هر چند انگار دوشنبه ها برایم شوم بود ... نوروز 89 فرا رسید و برای نخستین بار برای رسیدنش ثانیه شماری نکردم . بعد فهمیدم این نوروز مرگبار و خاطرات تلخ پس از آن در دانشکده تا مدت ها یادمان را آزار می دهد ... حضور در کلاس حقوق بین الملل عمومی برایم افتخاری بود ، کلاسی طولانی اما پربار . استاد بیگ زاده آنچنان گرم و پرشور سخن می راند مگر می توانستی به اتفاق دیگری عنایت کنی !... یادم از آن روز دوشنبه آمد ، دانشجو ، استقبال ، بسیجی ... گاه ذهنم به کلاس درس استاد دادگر می رود ، هیچ کس نیست که از ایشان به خوبی یاد نکند . آمارهای اقتصادی ایشان و لبخند های تلخ بر لبان دانشجویان ... چند هفته پیش آزمون های پایان ترم آغاز شد . یک چشمم به کتاب و جزوه اما چشم دیگر به مسابقات فوتبال جام جهانی می افتاد . حالا که نواحی خودمختار اسپانیا برای یک ماه و شاید ظاهری و زورکی یک اسپانیا شدند و جام را بردند ، به خودمان فکر می کنم ... .
وقتی آنچه گذشت را می نویسم باز یاد شعر آن شاعر اهل خاک سیلک می افتم :
دنگ...دنگ
لحظه ها می گذرد
آنچه بگذشت نمی آید باز
قصه ای هست که هرگز دیگر
نتواند شد آغاز